Hola Amigos!

De achtien uur durende busreis viel ons alles mee, maar was op zichzelf wel een belevenis. De bus had prima stoelen die verder naar achter konden dan vliegtuigstoelen, maar ons geduld is wel op de proef gesteld... Zo was er een piepend alarm wat een paar keer voor een kwartier af ging en hebben we drie keer Alice in wonderland gekeken. Het is lastig niet te kijken als er een groot scherm voor je hangt. Een medereiziger was het helemaal zat en dacht een leuk muziekje op te zetten. Hij had alleen maar één nummer, dus dit zelfde nummer hebben we ook een half uur moeten aanhoren. Verder was er nog een praatgrage opa die de hint niet snapte dat we nog even wilden slapen.

Over opa's gesproken... Jullie vragen je vast af hoe we het als twee blonde meiden redden in dit land vol met Argentijnse casanovas. Nou, het zijn vooral de opa's die graag even met ons willen babbelen! Er gaat geen busreis voorbij of we worden aangesproken met de vraag: zijn jullie zussen? Waarna ze graag met ons praten over voetbal, Maxima, hoe duur alles is en de luiheid van de Argentijn. Aan het eind van het gesprek krijgen we altijd de vraag of we nog wat willen drinken (niet op de vervelende manier, maar ze houden gewoon van praten).

Iguazu was echt fantastisch. We zijn eerst naar de Argentijnse kant gegaan, waar je dicht bij de watervallen kan lopen. Je kon via paden boven de watervallen lopen, maar ze ook van beneden bekijken. Vanaf deze kant leek het net een paradijs, met de vogels en vlinders die er rondvlogen en regenbogen die door het water en de zon ontstonden. Ook hebben we veel dieren gezien: toekans, aapjes, hagedissen, schildpadden, karpers, vogels en heel veel coati's. We waren van tevoren al gewaarschuwd dat deze beesten je eten en tas stelen, dus we probeerden ze te ontwijken. Toen Marieke bij de ingang haar camera uit de rugzak pakte, zag een coati dat voor eten aan en besprong hij Marieke. Gelukkig had het camerahoesje meer schade dan Marieke.

De dag erna gingen we, ondanks het slechte weer, naar de Braziliaanse kant. Vanaf hier heb je een panoramisch zicht op de watervallen en kwamen we er achter dat het nog groter was dan we dachten. We hebben de dag opgetrokken met andere reizigers, iets wat we vaker doen; we komen mensen uit de hele wereld tegen. Iguazu was wel echt een hoogtepunt en was de vele reisuren waard!

We zijn nu in Salta, in het Noorden van Argentinie. We hebben lekker het vliegtuig genomen in plaats van een 26 uur durende busreis. De stad ligt tussen de bergen en heeft nog veel Spaans koloniale huizen en kerken (dit is in Buenos Aires allemaal vernietigd). We hebben een kabelbaan omhoog genomen naar een uitzichtpunt over de stad, glutenvrije pizza gegeten (yeah) en veel rondgewandeld. Gister hebben we de kloof van Humahuaca bezocht. De bergen hier zijn rood, groen, blauw, geel en paars door verschillende mineralen. Erg bijzonder!

Morgen trekken we naar San Pedro de Atacama in Chili; de droogste woestijn ter wereld. We moeten de Andes over dus er bestaat een kleine kans dat de pas dicht is als het sneeuwt.

Hasta luego!

Besos, Merel y Marieke