Hola amigos!

Aangezien de trein naar Machu Picchu enorm toeristisch en dus duur is, hebben wij voor het alternatief gekozen; de bus en te voet. De zeven uur durende busrit was een plezierig ritje doordat onze chauffeur allemaal Peruaans geklinkel luisterde en behoorlijk asociaal was. Hij toerde naar elke langzaam rijdende auto, maar ook naar elke vrouw die langs liep. Na de reis hebben we twee uur langs het spoor door de jungle gewandeld naar het dorp waar we sliepen. De volgende dag zijn we om 04.00 begonnen aan de klim naar boven; behoorlijk pittig door de hoogte van Machu Picchu.

Machu Picchu is een oude Inca stad die nooit door de Spanjaarden gevonden is door de ligging tussen de bergen. Een gedeelte van Machu Picchu is nog steeds overwoekerd en dit blijft zo om verschuiving tegen te gaan. De plek is waanzinnig mooi; grotendeels ook door de bergen er om heen. We hebben twee uur rondgelopen met een gids en daarna zelf nog rondgestruind en natuurlijk wat toeristische kiekjes genomen. Aan het eind van de dag hebben we het stuk op blaren teruggelopen en vervolgens weer de bus teruggenomen bij onze vriendelijke chauffeur. Hij vond ons blijkbaar wel heel aardig, want hij vroeg ons Spaanse zinnen in het Engels te vertalen om te oefenen.

Vanaf Cusco hadden we een lange reis naar het binnenland van Bolivia; Sucre. Deze stad was vroeger een hoofdstad van het oude Spaanse Bolivia en staat daarom vol met witte, koloniale gebouwen. In een van de kerken hangt een speciale versie van het laatste avondmaal. Om de locale bevolking destijds makkelijker te bekeren, zijn er op het schilderij inheemse dingen te vinden zoals een gebakken cavia op tafel (populair eten hier).

In Sucre is een twee weeks cultureel festival en zijn er elke dag gratis concerten. Vrijdag zijn we naar het aangekondigde Bach piano concert gegaan. We waren Nederlands op tijd en het concert begon Zuid-Amerikaans laat. Tijdens het wachten begon er al een belletje te rinkelen toen we de velen uitgedoste kinderen zagen die zenuwachtig rond drentelden. Uiteindelijk bleek het de uitreiking van een muziekschool wedstrijd te zijn. Alle winnaars mochten een stuk opvoeren en toen het jongentje van 9 begon met Jingle Bells, hebben we ons uiterste best moeten doen onze lach in te houden. Gelukkig waren de oudere deelnemers erg goed en hebben we alsnog wat piano muziek gehoord.

Na vijf weken reizen zijn voor ons veel dingen normaal en dagelijks geworden, die ons eerst wel verbaasden. Warm water is een luxe dus een goede douche kan onze dag maken! Soms is er echter helemaal geen water. Supermarkten zijn schaars en het aanbod van producten in deze winkels ook. De straten staan vol met kleine kraampje waar alles wat je kan bedenken wordt verkocht. Elke aankoop gaat daardoor wel gepaard met afdingen. Hier zijn we ondertussen pro's in, in Sucre hebben we voor de taxi bijvoorbeeld altijd 7 bolivianos betaald in plaats van de norm van 10. Stoplichten zijn hier zeldzaam dus op het advies van onze free walking tour gids rennen we bij elk gat tussen auto's voor ons leven!

We zijn nu in Santa Cruz; de grootste stad in Bolivia alhoewel hij klein aanvoelt. Er is op straat geen toerist te bekennen en we werden vandaag zelfs door een oude vrouw aangesproken met 'guapas' (knapperds). We trekken morgen door naar Brazilie dus hebben nog twee lange busritten voor de boeg, maar zijn dan wel in het mooie Pantanal!

Hasta luego!

Marieke y Merel