Hola amigos,

Onze vorige blog stopte in La Paz, een enorme stad in een soort canyon. Je ziet in het verkeer bijna geen normale auto's, maar alleen micro busjes en taxi's waar mensen in en uit springen. Veel oude vrouwen lopen nog in de traditionele kleding (meerdere rokken, gekleurd vest, twee lange vlechten en een hoed). Aan de stand en kleur van de hoed kan je zien of een vrouw single, getrouwd of weduwe is.

In deze drukke stad hebben we een dag de kabelbaan naar boven genomen. De kabelbanen zijn niet aangelegd voor toeristen, maar als openbaar vervoer om de steile heuvels met vastzittend verkeer te ontlopen. Die dag hebben we ook een bijzondere begraafplaats bezocht. Er zijn dertig straten met betonnen muren waar grafkisten in hokjes worden geplaatst. De begraafplaats is drukbezocht, omdat mensen regelmatig de bloemen en cola in de hokjes voor de doden verversen. Buiten La Paz hebben we ook ruïnes van tempels van de Tiwanaku cultuur bezocht. De gemeenschap verdween toen het Titicacameer te laag stond en er niks meer verbouwd kon worden.

Isla del Sol, het eiland waar we daarna twee dagen verbleven, was een enorm contrast met La Paz. Het eiland was rustig, zoals de naam al zegt zonnig en autovrij. De dieren liepen op het strand rond te scharrelen tussen de gymles die gegeven werd door de plaatselijke school. We hebben hier gehiked, van de zon genoten op een prive strand en verse zalm gegeten voor twee euro.

We zijn nu in Cusco en de oplettende lezer zal merken dat dit niet op de route lag. We reizen iets sneller dan gedacht en hebben daarom La Paz, Isla del Sol en Cusco aan onze route geplakt. Voor Merel is Cusco bekend terrein, maar daarom niet minder leuk.

Nu we al in een paar landen geweest zijn, zien we het uiterlijk en karakter van mensen veranderen. In Argentinië spraken mensen zelfs in de supermarkt ons aan voor een praatje, hier gebruiken mensen vaak niet meer woorden dan nodig. De mensen in Bolivia kunnen wat onverschillig over komen, maar blijken uiteindelijk altijd heel vriendelijk.

En omdat er veel naar gevraagd wordt een 'glutenvrije' update. In Argentinië was coeliakie erg bekend en konden we zelfs glutenvrije empanadas en pizza eten! In Bolivia kijkt men Merel vreemd aan als ze uitlegt dat ze ziek wordt van tarwe, maar weet iedereen goed wat er in het eten zit door de kleinschaligheid van de restaurantjes. Op wat gekke ontbijtjes en diners (appelmoes, koekjes) na gaat het boven verwachting goed met glutenvrij eten!

Natuurlijk gaan wij Cusco niet verlaten zonder naar Machu Picchu te gaan. Meer daarover op onze volgende blog!

Besos, Marieke y Merel